Dinsdag 26 juli 2011 – Port Macquarie – Glenreagh                                                                                                     terug naar deel 1

Opstaan met zonneschijn is toch wel zo fijn. Veel Australische caravanners gaan al weer vroeg op pad. Wij gaan rustig ontbijten en rond 09:00 uur vertrekken we verder naar het Noorden. Onderweg leggen we aan bij een McDonalds om de e-mail eens binnen te halen – gaat wel niet zo vlug maar we hebben de tijd en moeten ons toch aanpassen aan het Australische leven – dus vooral niet haasten. We hebben iedereen een kort e-mail bericht gestuurd, dus zij zijn ook weer op de hoogte van onze reis.

Langs de route staan veel bomen/struiken met bloeiende mimosa – prachtig dat geel langs de Pacific Highway. We hebben gebeld naar Glenreagh Natuurcamping en kunnen terecht. Dus voor de komende dagen lekker rust en relaxen. Bij Corfs Harbour duiken we nog even de supermarkt in voor de nodige proviand en gaan dan op weg naar Glenreagh.

Wij rijden dus het binnenland in en het lijkt of we in een totaal andere wereld komen met bij Coffs Harbour veel bananenplantages, en zo waan je je terug in de tijd bij de daarna volgende dorpjes. Omdat we de camping niet konden vinden stappen we bij de plaatselijke kruidenier naar binnen en zeer vriendelijke dame legt ons uit hoe we moeten rijden en krijgen ook nog een getekende plattegrond mee. Op de camping zien we onze allereerste kangaroe lopen in het wild.

Nadat om 4 uur de eigenaar van het terrein is gearriveerd – Roy – zetten we onze camper op de aangewezen plek met een vlonder ervoor zodat we onze stoeltjes buiten kunnen zetten en genieten van de buitenlucht en omgeving. Luisterend naar de geluiden lijkt het net of we in een oerwoud zitten; het lijkt een geluid van apen maar het zijn toch echt vogels die het aparte geluid maken. Tot half zes zitten we buiten maar dan begint het toch koud te worden en donker; dus naar binnen en zorgen voor het avondeten.

Woensdag 27 juli 2011 – Glenreagh
 
Vandaag wordt het een relax-dag; te beginnen met uitslapen tot 09:00 uur en daarna buiten in het zonnetje ontbijten – de temperatuur weten we niet maar het voelt in ieder geval lekker aan. Na het ontbijt volgt de afwas en daarna ’n lekkere douche. We doen gelijk even de was – alleen met koud water is mogelijk, maar dat hebben we op meer campings gezien. Nadat de was klaar is hangen we deze aan een grote droogmolen en dan maar afwachten tot alles droog is. In de tussentijd gaan we in onze luie stoel zitten met een mooi boek erbij en verder niksen. Rond 16:00 uur begint het flink af te koelen en moeten we toch ’n half uur later de camper in – voor ons lijkt het overdag toch zomer maar in de avond komen we erachter dat het toch nog winter is. De kangoeroe heeft zich nog 1 keer laten zien; daarna niet meer.

Donderdag 28 juli 2011 – Glenreagh – Brisbane

Rond 09:00 uur vertrekken we en op weg naar de doorgaande weg zien gelijk een groep van 5 kangoeroes en verderop een tweetal kangoeroes in het wild en gelukkig niet dood langs de weg. Glenreagh is een klein dorp en je waant je terug in de tijd. We rijden richting Grafton en zien vrijveel waterhoogtemeters langs de weg vanwege het hoge water, wat hier regelmatig zal zijn.

Het is een mooie rustige weg met veel boerderijen langs de weg en we zien hier ook de hekken en kooien waarin het vee verzameld wordt. In de graslanden zie je ook veel kalfjes. De bomen langs de route zijn ontzettend groen en niet zoals bij ons in de winter kaal – dus hier hebben ze geen bladverlies, waarschijnlijk door het zachte klimaat. Na MacLean zien we veel rietsuikerplantages. Omdat we gisteren hebben gemerkt dat onze BBQ niet kan worden gebruikt omdat deze vast blijft zitten in de camper en mede omdat er een voorband langzaam leegloopt hebben we besloten om in Brisbane langs het Maui kantoor te gaan en te vragen of zij een en ander kunnen oplossen. Het probleem met de gasboiler is niet op te lossen, voor het probleem van de BBQ moet de camper even naar de werkplaats en voor de voorband wordt een afspraak gemaakt voor morgenochtend bij een bandenspecialist, welke er een andere band oplegt. Hierna rijden we door naar de BIG 4 camping in Brisbane Noord, en toevallig is dit dichtbij de bandenspecialist, en zijn net op tijd binnen want om 17:00 uur sluit de receptie. Mooie camperplaats en de temperatuur is aangenaam, zelfs om 20:00 uur.

Vrijdag 29 juli 2011 – Brisbane – Hervey Bay

Vandaag op tijd vertrokken omdat we een band moeten laten verwisselen; er bleek namelijk een spijker in te zitten en daardoor liep de band langzaam leeg. Rond 09:00 uur waren we alweer op weg en hebben nadat we Brisbane hebben verlaten een afslag genomen naar Caboolture waar we de route 60 gaan rijden, dit schijnt een mooie route te zijn.

Net buiten Caboolture ligt een ‘openlucht museum’ en we gaan hier een bezoek brengen. Het historische stadje is goed opgezet en alle gebouwen en huizen kan men binnengaan en zien hoe men in het verleden woonde. Er zijn permanente tentoonstellingen van tractoren, typemachines, schoenmakersgereedschap, een oud tankstation met garage, en natuurlijk een bakker en slager. Tevens is er ook een leger- en een maritiem museum. Druk is het niet met bezoekers want wij waren de eersten van de dag. Wel was er soort marathon aan de gaan – men moet 48 uur blijven hardlopen, alleen jammer dat dit nu net in zo’n park moet gebeuren.

Na dit bezoek rijden we verder langs de Glass House Mountains – prachtig, alleen jammer van de laaghangende bewolking. We komen ook langs de Australia Zoo – de dierentuin van Steve Irwin. Na Landsborough nemen de route 23 en in Maleny stoppen we voor ’n kopje koffie en wanneer je hier door de straat loopt dan lijkt het net of we in een filmdecor lopen – echt mooi al die huizen en winkels. De weg vervolgend krijgen we erg mooie vergezichten – prachtige heuvels en steile wegen. Wanneer we door Montville rijden lijkt het centrum net een openlucht museum – zo terug en tijd ; we genieten ervan. Het nemen van een toeristische route is echt aan te raden wanneer je er de tijd voor hebt want de highway’s kunnen behoorlijk saai zijn; de natuur is en blijft prachtig.

Rond 16:00 uur komen we aan op de camping in Hervey Bay en men vraagt of we hebben gereserveerd? Nee, natuurlijk niet. Nou, we hebben geluk; naast het toiletgebouw is nog wel een stukje gras waar we kunnen staan. We hebben gelijk een excursie geboekt naar Fraser Island – de prijzen weten ze hier wel AUD 185,- p.p. – maar dan zijn we met een klein gezelschap en niet in een grote bus.

Rond 18:00 uur gaan we op zoek naar een restaurant en volgens de receptie van de camping moet er bij het strand eetgelegenheden genoeg zijn. Dus wij op pad maar zien maar weinig restaurants, bijna alleen maar fastfood en die zijn gesloten, maar ook een Chinees restaurant en hier gaan we naar binnen. We krijgen de menukaart en men vraagt wat we willen drinken en we horen dat zij geen alcohol verkopen dus we mogen ons eigen drank meebrengen – B.Y.O. – en zodoende gaat Harry nog een fles rode wijn halen bij de bottleshop, iets verderop. We hebben heerlijk gegeten en de kosten vallen reuze mee.

Zaterdag 30 juli – Hervey Bay – Fraser Island
Opstaan om 06:30 uur want we worden iets na 07:30 uur opgehaald door Hans van Unique Fraser. Hierna rijden we door naar het verzamelpunt, waar veel mensen klaar staan. Sommigen gaan met een bus de dagtour doen en wij hebben de 4x4 Jeep geboekt en zullen met 2 jeeps gaan en in totaal 2 chauffeurs en 12 passagiers.
Hans is een Duitser, die 16 jaar terug van Duitsland naar de Outback is gaan wonen en sinds 4 jaar als chauffeur en gids naar Fraser Island gaat hij werken bij diverse bedrijven, net wie hem nodig heeft op dat moment. Het hele gezelschap bestaat uit een familie van 5 personen uit Frankrijk, waarvan 1 persoon al jaren in Brisbane woont. Verder 2 Duitse meisjes die al 9 maanden onderweg zijn in Australië, 2 meisjes uit Taiwan zij zijn al 1,5 jaar onderweg, 1 meisje uit Manchester, zij gaat 1 jaar als backpacker door Australië en dan nog 1 meisje uit Zwitserland dat 4 weken vakantie heeft en vrienden bezoekt in Sydney en daarnaast ook nog alleen een rondreis maakt. Nadat alle noodzakelijke dozen enz. zijn ingepakt en iedereen is ingestapt gaan we van start.

Allereerst een half uur rijden naar River Heads, alwaar we met de veerbooot naar Fraser Island varen, een tochtje van 35  minuten. Voor de mensen, die een excursie met de bus hebben geboekt moeten na aankomst op Fraser Island in een 4x4 bus instappen. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het ligt voor de Australische oostkust en hoort bij de staat Queensland. Het eiland is 122 km lang en 5 tot 25 km breed. Er heerst een tropisch klimaat, en het landschap is zeer afwisselend; veel meren, mangrovebossen, tropische regenwouden, eucalyptusbossen en duinlandschap.

De wegen zijn onverhard en vanwege het mulle zand zijn de wegen alleen begaanbaar voor auto's met vierwielaandrijving. Het strand dient als snelweg. Bij Eurong dient het strand tevens als landingsbaan voor kleine vliegtuigen. Er liggen verschillende scheepswrakken langs de kust, het bekendste is de Maheno, dat op/in het strand ligt. Op het eiland bevinden zich enkele resorts en campings. Per jaar komen er ca. 300.000 toeristen. Allereerst rijden we naar Lake McKenzie, een zoetwater meer (een van ca. honderd) en heeft een grootte van 150 hectare en is iets meer dan 5 mtr diep. Wanneer men wilt mag men gaan zwemmen, van onze groep blijft het bij pootje baden. Het zand is er spierwit en het water helder. Na ca. 20 minuten moeten we terug zijn bij de auto’s en er staat een picknicktafel klaar met koffie – thee – muffins en borden met fruit en toastjes met kaas. Het smaakt zeer goed. De picknicktafels staan binnen een omheining zodat het dingo-vrij gebied is. Hierna rijden we door bosgebied en krijgen van Hans zeer goede uitleg over alle planten en bomen en hij vertelt waarom het gecontroleerd wordt afgebrand – dit is om bij bepaalde bomen de zaden te laten ontspringen en deze zorgen weer voor nieuwe bomen.
Maar 18% van Fraser Island is regenwoud. De flora van Fraser eiland is uniek en heel divers. Meer dan 865 soorten planten gedijen op het eiland. Het is de enige plek op aarde waar het regenwoud in zand groeit. We horen dat er vrij veel TeaTree bomen groeien, de Santinay van wel 70 mtr hoog met kaarsrechte stam, eucalyptus bomen, palmen maar ook veel varens groeien. De zuidwestkust wordt gedomineerd door de mangroven. Het is een tocht met veel hobbels en regelmatig worden we door elkaar geschud in de Jeep. Na deze tocht door de bossen rijden we via het Central Point het strand op en gaan gelijk met een snelheid van 100 km / uur langs de vloedlijn; dit is toegestaan want de snelweg ligt op het zand langs de zee.

We rijden ca. 20 minuten en komen bij het scheepswrak van de S.S. Maheno terecht, een luxe passagiersschip uit 1905, maar op 25 juni 1935 werd het erg verouderde schip gesleept uit Melbourne toen het werd gevangen in een sterke orkaan. Een paar dagen later, op 9 juli 1935 dreven ze naar de wal toe en strandde op Fraser eiland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende de Maheno als doel voor oefeningen van de RAAF bombardementen. Het schip is sindsdien ernstig verroest, met bijna geheel onder het zand bedolven. Iedereen probeert mooie foto’s te maken.

Na deze fotoshoot en rustpauze van ongeveer 20 minuten rijden we verder over het strand en na ’n half uur komen we aan bij Indians Head, waar men de gelegenheid krijgt om op de berg te klimmen, zodat de mannen Hans en Troy de lunch kunnen verzorgen. Het begint zachtjes te regenen maar na verloop van tijd toch wordt het behoorlijk zeer fijne miezerregen waar je zeer nat van wordt. De lunch bestaat uit broodjes, die we kunnen beleggen met ham – kaas – worst – tomaat – komkommer – sla en uien; het wordt dus voor iedereen een broodje gezond – het smaakt erg goed. Het valt op dat de meiden, die in een hostel verblijven bijzonder goed eten want dan hoeven ze ’s avonds bij terugkomst niets meer te eten.

We rijden verder langs het strand en komen langs de Pinnacles, een bonte zandsteenformatie met zeer mooie kleuren: wit – geel – oranje – terra, ontstaan door de oxidatie van het ijzer en andere mineralen in het zandsteen.
We rijden nog verder naar Waddy Point, waar we over een boardwalk lopen maar gezien de harde wind zijn we vlug terug bij de jeep. We gaan beginnen met de terugweg, het water komt weer opzetten en veel vissers staan te wachten tot het water hoog genoeg is om hun hobby te gaan uitoefenen. Onderweg zien we nog 2 keer een dingo, het lijkt op een kruising tussen een vos en hond. Oppassen voor deze dingo’s want dit zijn verwilderde honden en altijd op zoek naar eten en proberen ook altijd bij mensen voedsel te halen.
Na ongeveer 3 kwartier rijden komen we aan bij Eli Creek, een vrij ondiepe stroom waarin sommige lopend teruggaan naar de Jeep. Nog even koffie bij Central Point en rond 16:20 uur moeten we in de Jeep en wordt er hard teruggereden want om exact 17:00 uur vertrekt de veerboot, maar precies op tijd komen we aan, kunnen gelijk aan boord en varen weer terug en genieten van een mooie ondergaande zon.

Aan de wal rijden we terug naar Hervey Bay en hier worden eerst alle dames afgezet bij het hostel en daarna rijdt Hans verder naar de camping waar we vanochtend zijn opgehaald. Het is een mooie dag geweest, jammer van het weer, maar achteraf hadden we toch meer verwacht dan bijna alleen maar rijden over het eiland. Na een warme douche gaan we weer op pad om nogmaals bij de plaatselijk Chinees te gaan eten, nadat we onderweg eerst een fles wijn hebben gekocht. Wederom is de zaak helemaal vol en moeten we buiten een minuut of 10 wachten voordat er een tafel vrijkomt. Heerlijk gegeten en rond 21:00 uur weer terug op de camping.

Zondag 31 juli 2011 – Hervey Bay – Rockhampton
Rond 08:30 uur vertrekken we van Hervey Bay en zullen vandaag alleen maar rijden – het weer is bewolkt. In eerste instantie wilde we naar Tannum Sands maar gezien de bewolking hebben we besloten om verder te rijden naar Rockhampton, waar we rond 15:30 uur aankomen. Lekker in het zonnetje gezeten tot 17:00 uur want dan wordt het frisser en moeten we de camper in, ook vanwege de wind.

Maandag 1 augustus – Rockhampton - Mackay
We kunnen wat uitslapen want we gaan eerst het Dreamtime Cultural Centre bezoeken en volgens hun website gaan ze pas om 10:00 uur open. Het centrum gaat over het leven en de cultuur van de Australische oerbewoners. De initiatiefnemers zijn zonder uitzondering allemaal Aboriginals, die vol enthousiasme proberen de bezoekers kennis te laten maken met de traditionele waarden van de oerbewoners. Dit is wat ze beloven.
Nou, we hebben het bezoek aan Dreamtime Cultural Centre gehad maar wat was het oersaai, we kregen een rondleiding en waren met een groep van ongeveer 16 personen. Het park is heel anders dan op de informatiefolders, de gidsen vertellen heel langzaam, erg slaapverwekkend en heel weinig over de cultuur en achtergronden van de Aboriginals. Het enige wat leuk was, is het boemerang gooien en de gids laat een didgeridoo horen – heel apart geluid. Na 1,5 uur dus vlug naar buiten en op weg naar een camping in Sarina, tenminste dat was de bedoeling.

Het is een saaie, lange weg met weilanden en suikerrietplantages, ongeveer 200 km lang en we hebben zeker 50 dode kangoeroes langs de weg zien liggen. Komen we rond 16:00 uur aan in Sarina en wat blijkt: de 2 campings in deze plaatsen zijn volgeboekt. Dus dan maar verder rijden naar Mackay waar zeker 7 campings zijn en onderweg maar even bellen naar diverse campings met overal hetzelfde resultaat: geen campingplaatsen met stroom.
Dan maar naar een camping en dan zonder stroom; het is even behelpen maar is niet anders. Voortaan zullen we maar eerst even bellen of we op de geplande camping terecht kunnen.

Dinsdag 2 augustus – Mackay – Airlie Beach
De wekker stond op 08:00 uur maar om 07:00 uur waren we klaar wakker. Omdat we geen stroom hebben, moeten we water koken op het gas en hebben helaas geen geroosterd brood. Verder rustig aan gedaan – de Bruce Highway – A1 is aan beide kanten voorzien van suikerrietplantages en er wordt volop geoogst. In Prosperine hebben we onze boodschappen gedaan en vanaf de parkeerplaats diverse campings gebeld voor een plaats.

In Conway Beach is alles vol, maar in Airlie Beach hebben we een mooie plaats en zijn rond 13:00 uur op de camping, even de plek bekeken en toen doorgereden naar het uitkijkpunt bij deze plaats. Men kijkt dan mooi over de baai met veel bootjes in het lichtblauwe water. Daarna een wandeling gemaakt langs de boulevard, iets gedronken en daarna weer terug naar de camping.

Langs de boulevard heb je op diverse plaatsen gas-BBQ’s staan, die iedereen kan gebruiken en daar wordt ook veelvuldig gebruik van gemaakt, zien we. Omdat je bijna nergens in zee mag zwemmen vanwege de giftige kwallen is het mogelijk om het zwembad op het strand te gebruiken met mooie grasvelden erbij; het is dan ook behoorlijk druk hier.
Op de camping worden om 16:30 uur de vogels gevoederd op een speciale plaats, het duurde even maar toen kwamen er toch behoorlijk wat regenboogparkieten en ze smulden allemaal van de speciale hap: broodkruimels met honing.

verder met deel 3

terug naar Index Australië